سیلیکون قالبگیری (RTV)

دریل همزن برای پروسه اختلاط رزین و سخت‌کننده در تولید قطعات کامپوزیتی به روش لایه چینی دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای دستیابی به استحکام و خواص مکانیکی حداکثری بایستی رزین و سخت کننده به طور یکنواخت با یکدیگر مخلوط شوند که در روش لایه چینی دستی با توجه به حجم بالای رزین مورد استفاده و ویسکوزیته رزین، با روش‌های سنتی عملیات اختلاط به شکل کامل صورت نمی‌گیرد به همین منظور از دریل‌های همزن برقی استفاده می‌شود. دریل‌های همزن با قابلیت کنترل سرعت در گستره 200 تا 1000 دور در دقیقه با میله از جنس مس با خاصیت ضد جرقه و پدال‌های مختلف، با وزن بین 3 تا 7 کیلوگرم مناسب برای عملیات اختلاط رزین‌های چند جزئی عرضه می‌گردد.

پودر میکروسیلیکا را ریزدانه‌های پوزولانی خاکستری رنگ، محتوی بیش از 90 درصد دی اکسید سیلیسیوم، تشکیل می‌دهد که به پودر میکروسیلیس و یا دوده سیلیسی مشهور است. میکروسیلیکا یک محصول جانبی در فرآیند تولید آلیاژهای فروسیلیس می‌باشد، که بین 5 تا 15 درصد به گروت سیمانی افزوده می‌شود تا علاوه بر کاهش نفوذپذیری بتن، موجب افزایش استحکام و مقاومت فشاری آن گردد. از پودر میکروسیلیکا به منظور آب بندی و افزایش مقاومت سازه های بتنی در مناطق ساحلی، از جمله بنادر و اسکله‌ها که در معرض حمله شدید سولفات‌ها و خوردگی قرار دارند، استفاده می‌گردد. افزودن پودر میکروسیلیکا به بتن سبب واکنش دی اکسید سیلیسیوم موجود در میکروسیلیس با هیدروکسید کلسیم می‌گردد و سیلیکات کلسیم نامحلول تولید می‌شود که موجب متراکم شدن ساختار ملات سیمانی و نفوذ ناپذیرشدن آن در برابر محیط‌های خورنده و شیمیایی و افزایش استحکام و مقاومت کششی و فشاری بتن می‌گردد.

دی اکسید تیتان یا تیتانیا، اولین بار در سال 1923 به تولید صنعتی رسید. تیتان از سنگ معدن‌های مختلف از جمله ایلمنیت به دست آمده است. ماده حجیم دی اکسید تیتانیوم از نظر شیمیایی بی اثر است و تحت تاثیر نور آفتاب رنگ خود را حفظ می‌کند. یک پیگمنت در حقیقت یک پودر جامد غیر قابل حل در یک رزین می‌باشد که می‌توان آن را در رزین پخش نمود. پیگمنت دی اکسید تیتانیوم به دلیل قدرت پوشش و قیمت مناسب‌تر نسبت به سایر پیگمنت‌ها، در صنایع رنگ کاربرد گسترده‌ای دارد. تیتان به طور قابل ملاحظه‌ای غیرفعال بوده و در اسیدهای رقیق آلی و معدنی، آب، بازها و حلال‌های آلی نامحلول می‌باشد، ولی در اسیدهای سولفوریک حل می‌گردد.

سیلیکون حرارتی (HTV (High Temperature Vulcanization، جامد دو جزئی بوده که به منظور ساخت قالب های پرسی حراراتی و دما بالا، مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون حرارتی از مقاومت بسیار بالایی در برابر پارگی و تخریب برخوردار است و قرارگرفتن طولانی مدت در معرض حرارت، مانع کاهش خواص مکانیکی و حرارتی آن می شود. سیلیکون قالبگیری حرارتی، از انعطاف پذیری مطلوب برخوردار است، به گونه ای که عملیات قالبگیری با سرعت مطلوب و بر روی نمونه های هندسی مختلف، قابل انجام است. عمده تفاوت سیلیکون های حرارتی در مقایسه با سیلیکون های قالبگیری مرسوم، توانایی تحمل دماهای بالاتر و انجام قالبگیری پرسی می باشد. سیلیکون های حرارتی علاوه بر مقاومت در دماهای بالا، در دمای پایین نیز عملکرد بسیار خوبی دارند به طوری که تا دمای نزدیک به 70- درجه سانتیگراد خصوصیات انعطاف پذیری و الاستیسیته خود را دارا است و خواص مکانیکی و حرارتی آن، تغییر چندانی نمی کند. در کنار ویژگی های ذکرشده، مقاومت سیلیکون های حرارتی در برابر شرایط محیطی مختلف از جمله، قرار گرفتن در معرض محیط های خورنده، اشعه یو وی و محیط های فرسایشی مانع آسیب رسیدن به آن می شود.