کستینگ ها

پودر میکروسیلیکا را ریزدانه‌های پوزولانی خاکستری رنگ، محتوی بیش از 90 درصد دی اکسید سیلیسیوم، تشکیل می‌دهد که به پودر میکروسیلیس و یا دوده سیلیسی مشهور است. میکروسیلیکا یک محصول جانبی در فرآیند تولید آلیاژهای فروسیلیس می‌باشد، که بین 5 تا 15 درصد به گروت سیمانی افزوده می‌شود تا علاوه بر کاهش نفوذپذیری بتن، موجب افزایش استحکام و مقاومت فشاری آن گردد. از پودر میکروسیلیکا به منظور آب بندی و افزایش مقاومت سازه های بتنی در مناطق ساحلی، از جمله بنادر و اسکله‌ها که در معرض حمله شدید سولفات‌ها و خوردگی قرار دارند، استفاده می‌گردد. افزودن پودر میکروسیلیکا به بتن سبب واکنش دی اکسید سیلیسیوم موجود در میکروسیلیس با هیدروکسید کلسیم می‌گردد و سیلیکات کلسیم نامحلول تولید می‌شود که موجب متراکم شدن ساختار ملات سیمانی و نفوذ ناپذیرشدن آن در برابر محیط‌های خورنده و شیمیایی و افزایش استحکام و مقاومت کششی و فشاری بتن می‌گردد.

چاپد شیشه یا همان الیاف خرد شده شیشه، از تبدیل الیاف شیشه به قطعات کوچک تر ایجاد می شود. به منظور افزایش استحکام ماتریس در تمامی جهت ها به طور همگن و یکنواخت، از رویکرد افزودن چاپد شیشه به ماده زمینه استفاده می شود، تا با کمترین افزایش وزن تحمیلی به سیستم، سبب ارتقا استحکام و مقاومت در مواد گردد. با توجه به ایجاد پیوند قوی و میان الیاف چاپد شیشه و رزین های پلیمری، از این الیاف جهت تقویت مواد و پوشش ها و جلوگیری از ایجاد ترک، به طور قابل توجهی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله ویژگی های مسلح کردن بتن و یا مواد پلیمری به وسیله چاپد شیشه، مقاومت در محیط های فعال شیمیایی و جلوگیری از ایجاد ترک ناشی از بارگذاری سیکلی بر روی سیستم است. علاوه بر این الیاف خرد شده شیشه با انتقال بار وارد بر سیستم به بتن، موجب افزایش ظرفیت باربری سازه می گردند. اندازه و میزان چاپد مورد نیاز برای افزودن به بتن، متناسب با استحکام مورد انتظار از بتن است، این در حالی است که افزودن بیش از اندازه چاپد شیشه و یا اختلاط ناقص چاپد شیشه در مخلوط بتن تازه، سبب رخداد پدیده ای به نام کلوخه ای شدن می گردد، کلوخه ای شدن در حقیقت یک جا انباشته شدن الیاف خرده شده شیشه، در کنار یکدیگر می باشد. رخداد این پدیده باعث کاهش خواص بتن نهایی و ایجاد آسیب در سازه می گردد. در صورت اختلاط کامل، استفاده از ماده ای یکنواخت متشکل از چاپد الیاف شیشه و ماده زمینه پلیمری و یا پایه سیمانی، موجب کاهش ترک خوردگی در محصول نهایی و جلوگیری از تغییر شکل مواد در گذر زمان می شود.

به منظور افزایش مقاومت در برابر بارهای فشاری و کنترل ارتعاشات سازه ای در سیستم های تحت تاثیر بارگذاری دینامیکی از گروت اپوکسی استفاده می شود، گروت اپوکسی سه جزئی بوده و از رزین اپوکسی، هاردنر و ریزدانه های معدنی تشکیل شده است. از جمله ویژگی های گروت اپوکسی قابلیت چسبندگی به مواد فلزی و بتنی و خود تراز شوندگی می باشد. علاوه بر این ویژگی ها گروت اپوکسی پس از عملیات پخت، دچار کاهش حجم و یا همان جمع شدگی حجمی نمی گردد، به همین دلیل برای بسیاری از کاربردها مانند نصب پایه های جرثقیل و فونداسیون ها مورد استفاده قرار می گیرد. در ترکیب اجزا گروت اپوکسی، ابتدا جز پودری با رزین اپوکسی مخلوط می گردد، اختلاط به صورت کامل و پیوسته انجام می شود تا از پدیده کلوخه ای شدن ریزدانه های معدنی، جلوگیری به عمل آید و ملاتی یکنواخت ایجاد شود، سپس جز سوم گروت اپوکسی یا همان سخت کننده رزین اپوکسی به گروت افزوده می شود و پس از اختلاط مجدد گروت به منظور کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد.

کیسه وکیوم از جمله تجهیزات مورد نیاز به منظور تولید قطعات کامپوزیتی می‌باشد که بایستی نسبت استحکام به وزن بالایی دارا باشند. از جمله ویژگی‌های کیسه وکیوم، عدم کاهش خواص در تماس با انواع رزین و تحمل درجه حرارت بالا می‌باشد. در تولید قطعات کامپوزیتی، با ایجاد خلا در کیسه وکیوم، رزین اضافی از میان لایه‌های کامپوزیتی به روش ایجاد فشار به کیسه وکیوم منتقل و از آن خارج می‌شود. کیسه وکیوم در عرض های‌مختلف مناسب برای تولید قطعات کامپوزیتی در ابعاد گوناگون و با تحمل دمای بالاتر از 200 درجه سانتیگراد سازگار با دمای پخت انواع رزین‌ها عرضه می‌گردد. از دیگر مزیت‌های بارز کیسه وکیوم شفافیت و عدم پارگی در کناره‌ها و بخش‌های قله‌ای قطعات می‌باشد که در زمان ایجاد خلا و چسبیدن به قطعه از پارگی کیسه وکیوم و نقص فرآیند تولید قطعه جلوگیری می‌کند.