به آخرین لایه پوششی که بر روی
قطعات کامپوزیتی قرار می گیرد و از کامپوزیت ها در برابر نور خورشید و سایر عوامل مخرب محیطی محافظت می کند، ژلکوت یا لایه محافظ می نامند. اجرای لایه محافظ به منظور جلوگیری از سایش و پارگی الیاف در لایه های انتهایی و محافظت در برابر عوامل محیطی مخرب صورت می گیرد. به عبارت دیگر، ژلکوت مهمترین قسمت یک سازه کامپوزیتی است با اینکه ژلکوت در مقابل سایر مواد سازنده قطعه کامپوزیتی کمترین میزان مصرف را دارد عمر مفید سازه کامپوزیتی و عملکرد مطلوب و مورد انتظار آن، بستگی به اعمال لایه ژلکوت دارد.
ماده اصلی مورد استفاده جهت تولید ژلکوت، رزین بوده که متناسب با خواص فیزیکی و شیمیایی مورد انتظار ژلکوت تعیین می گردد. ایجاد لایه محافظ ژلکوت بر روی قطعه کامپوزیتی، سازه را در برابر عوامل شیمیایی و محیط های خورنده مقاوم کرده و مانع نفوذ آب و جدایش لایه های کامپوزیت از یکدیگر می گردد.