روغن سیلیکون

تالک میکرونیزه، هیدروسیلیکات منیزیم است که در طبیعت به طور کلی در سنگ های دگرگون یافت می‌شود و به عنوان پودر میکرونیزه یکی از مواد اولیه مهم در صنایع مختلف می‌باشد. مهمترین مصارف تالک در صنایع کاغذسازی، پلاستیک، سرامیک، رنگ سازی، پوشش بام، دارویی، لوازم آرایشی و کشاورزی کاربرد دارد. 21 درصد تالک تولیدی جهان در ساخت انواع سرامیک‌ها به مصرف می‌رسد. از تالک به دلیل دارا بودن  ضریب انبساط و انقباض مناسب، ضریب پخش خوب و قیمت مناسب، در انواع سرامیک‌ها استفاده می‌شود. تالک، نرم‌ترین ماده معدنی شناخته شده می‌باشد، نرمی آن به حدی است که موجب شده است این ماده حالت صابونی داشته باشد. تالک در حالت خالص دارای رنگ سفید تا سفید مایل به نقره‌ای می‌باشد. به دلیل نرمی، پودر تالک میکرونیزه، دارای دانسیته نسبتا بالایی است و دانسیته بالک آن،2/4 تن بر مترمکعب، سه برابر دانسیته بالک گرانیت است.

چاپد شیشه یا همان الیاف خرد شده شیشه، از تبدیل الیاف شیشه به قطعات کوچک تر ایجاد می شود. به منظور افزایش استحکام ماتریس در تمامی جهت ها به طور همگن و یکنواخت، از رویکرد افزودن چاپد شیشه به ماده زمینه استفاده می شود، تا با کمترین افزایش وزن تحمیلی به سیستم، سبب ارتقا استحکام و مقاومت در مواد گردد. با توجه به ایجاد پیوند قوی و میان الیاف چاپد شیشه و رزین های پلیمری، از این الیاف جهت تقویت مواد و پوشش ها و جلوگیری از ایجاد ترک، به طور قابل توجهی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله ویژگی های مسلح کردن بتن و یا مواد پلیمری به وسیله چاپد شیشه، مقاومت در محیط های فعال شیمیایی و جلوگیری از ایجاد ترک ناشی از بارگذاری سیکلی بر روی سیستم است. علاوه بر این الیاف خرد شده شیشه با انتقال بار وارد بر سیستم به بتن، موجب افزایش ظرفیت باربری سازه می گردند. اندازه و میزان چاپد مورد نیاز برای افزودن به بتن، متناسب با استحکام مورد انتظار از بتن است، این در حالی است که افزودن بیش از اندازه چاپد شیشه و یا اختلاط ناقص چاپد شیشه در مخلوط بتن تازه، سبب رخداد پدیده ای به نام کلوخه ای شدن می گردد، کلوخه ای شدن در حقیقت یک جا انباشته شدن الیاف خرده شده شیشه، در کنار یکدیگر می باشد. رخداد این پدیده باعث کاهش خواص بتن نهایی و ایجاد آسیب در سازه می گردد. در صورت اختلاط کامل، استفاده از ماده ای یکنواخت متشکل از چاپد الیاف شیشه و ماده زمینه پلیمری و یا پایه سیمانی، موجب کاهش ترک خوردگی در محصول نهایی و جلوگیری از تغییر شکل مواد در گذر زمان می شود.

کستینگ در اصطلاح به معنی ریخته گری بوده و کستینگ ها به رزین هایی که قابلیت ریخته شدن در قالب را دارند گفته می شود از جمله این رزین ها می توان به رزین اپوکسی، رزین پلی یورتان و رزین پلی استر اشاره کرد که با قابلیت ها و کاربردهای گسترده به عنوان رزین کستینگ نیز، مورد استفاده قرار می گیرند. رزین های کستینگ با ژل تایم مناسب و افزایش دمای نرمال به هنگام ترکیب با هارنر، نسبت به سایر رزین ها متمایزند، این ویژگی ها سبب ایجاد یک لایه ضخیم از رزین های با قابلیت کستینگ بدون ایجاد ترک در قطعه می گردد، از جمله ویژگی های رزین های کستینگ، عدم خوداشتعالی این رزین ها هنگام ترکیب با هاردنر در قالبگیری حجیم می باشد. رزین های دسته وینیل استر چنانچه با روش قالبگیری و کستینگ مورد استفاده قرار گیرند با افزایش دما، دچار سوختی می گردند و خواص رزین کاهش می یابد. به همین دلیل رزین های پلی استر به دلیل خصوصیات و عملکرد مطلوب و همچنین صرفه اقتصادی، بیشترین کاربرد در کستینگ را دارا هستند.

لیتوپون یا همان ریزدانه‌های سفید رنگی که با نام روی سفید در صنایع مختلف کاربرد دارد، شامل ترکیب سولفید روی و سولفات باریم می‌باشد.  میانگین اندازه ذرات لیتوپون، 1 تا 3 میلیمتر و وزن مخصوص لیتوپون 2/4 گرم بر سانتیمتر مکعب می‌باشد. ذرات لیتوپون در محیط اسیدی واکنش انجام نمی‌دهد و هیچگونه عارضه سمی ندارد. به منظور تهیه رنگدانه لیتوپون، ابتدا مخلوطی از سولفات باریم و کربن اکتیو با نسبت‌های مختلف به صورت قالبی پرس می‌شوند، در ادامه سولفات باریم پرس شده در بستر کربن، در دمای نزدیک به 1200 درجه سانتیگراد به مدت دو ساعت احیا می‌گردد. بر اساس نسبت‌های استوکیومتری، واکنش تشکیل لیتوپون، پس از تهیه محلول‌های سولفات روی و سولفید باریم، دمای واکنش در محدوده 80 درجه سانتیگراد کنترل می‌شود.