کیسه وکیوم

سیلیکون حرارتی (HTV (High Temperature Vulcanization، جامد دو جزئی بوده که به منظور ساخت قالب های پرسی حراراتی و دما بالا، مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون حرارتی از مقاومت بسیار بالایی در برابر پارگی و تخریب برخوردار است و قرارگرفتن طولانی مدت در معرض حرارت، مانع کاهش خواص مکانیکی و حرارتی آن می شود. سیلیکون قالبگیری حرارتی، از انعطاف پذیری مطلوب برخوردار است، به گونه ای که عملیات قالبگیری با سرعت مطلوب و بر روی نمونه های هندسی مختلف، قابل انجام است. عمده تفاوت سیلیکون های حرارتی در مقایسه با سیلیکون های قالبگیری مرسوم، توانایی تحمل دماهای بالاتر و انجام قالبگیری پرسی می باشد. سیلیکون های حرارتی علاوه بر مقاومت در دماهای بالا، در دمای پایین نیز عملکرد بسیار خوبی دارند به طوری که تا دمای نزدیک به 70- درجه سانتیگراد خصوصیات انعطاف پذیری و الاستیسیته خود را دارا است و خواص مکانیکی و حرارتی آن، تغییر چندانی نمی کند. در کنار ویژگی های ذکرشده، مقاومت سیلیکون های حرارتی در برابر شرایط محیطی مختلف از جمله، قرار گرفتن در معرض محیط های خورنده، اشعه یو وی و محیط های فرسایشی مانع آسیب رسیدن به آن می شود.

نمد رزین‌گیر برای جذب رزین اضافی اطراف قطعه کامپوزیتی بر روی لایه تنفس پیچیده می‌شود، از جمله شاخص‌های انتخاب نمد به منظور جذب رزین در روش تولید قطعات کامپوزیتی به روش ایجاد خلا، میزان جذب بالای رزین و تحمل درجه حرارت بالا می باشد. نمد جاذب رزین در عرض‌های مختلف و با قابلیت تحمل درجه حرارت بالای 200 درجه سانتی گراد برای تولید قطعات کامپوزیتی با انواع رزین‌ها، از جمله رزین‌های اپوکسی با دمای پخت بالا مناسب می‌باشد. نمد‌های جاذب رزین در ابعاد مختلف برای ساخت قطعات کامپوزیتی در ابعاد مختلف عرضه می‌گردد و استفاده از آن فاقد هرگونه عارضه پوستی برای کاربر می‌باشد.

لیتوپون یا همان ریزدانه‌های سفید رنگی که با نام روی سفید در صنایع مختلف کاربرد دارد، شامل ترکیب سولفید روی و سولفات باریم می‌باشد.  میانگین اندازه ذرات لیتوپون، 1 تا 3 میلیمتر و وزن مخصوص لیتوپون 2/4 گرم بر سانتیمتر مکعب می‌باشد. ذرات لیتوپون در محیط اسیدی واکنش انجام نمی‌دهد و هیچگونه عارضه سمی ندارد. به منظور تهیه رنگدانه لیتوپون، ابتدا مخلوطی از سولفات باریم و کربن اکتیو با نسبت‌های مختلف به صورت قالبی پرس می‌شوند، در ادامه سولفات باریم پرس شده در بستر کربن، در دمای نزدیک به 1200 درجه سانتیگراد به مدت دو ساعت احیا می‌گردد. بر اساس نسبت‌های استوکیومتری، واکنش تشکیل لیتوپون، پس از تهیه محلول‌های سولفات روی و سولفید باریم، دمای واکنش در محدوده 80 درجه سانتیگراد کنترل می‌شود.