پودر هیدروکسید آلومینیوم

روغن سیلیکون دارای ساختار ملکولی زنجیره ای، همراه با پیوندهای شیمیایی متناوب سیلیکون و اتم های اکسیژن، در ماهیت پلیمری خود می باشد. سیلیکون یک الاستومر شیمیایی با قدرت تحمل دماهای بالا است که در برابر عوامل سایشی مقاوم بوده و به همین علت در طیف گسترده ای از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد. روغن سیلیکون به طور کلی به عنوان روان کننده، روغن های مورد نیاز در دمای بالا و یا ماشین آلات و تاسیسات هیدرولیکی کاربرد دارد. روغن سیلیکون عایق الکتریکی بوده و به تنهایی خاصیت اشتعال پذیری ندارد. ظرفیت گرمایی، خواص انتقال گرما و ضریب انتقال حرارت روغن سیلیکون سبب شده تا به طور وسیع در تجهیزات سرمایشی به عنوان مبرد و پمپ های پخش بخارات نفتی در صنایع نفت و گاز استفاده شود. از جمله کاربردهای دیگر این روغن می توان به استفاده از روغن سیلیکون در سیستم سرمایش و سیکل خنک کننده سامانه های فضایی اشاره کرد.

سیلیکون حرارتی (HTV (High Temperature Vulcanization، جامد دو جزئی بوده که به منظور ساخت قالب های پرسی حراراتی و دما بالا، مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون حرارتی از مقاومت بسیار بالایی در برابر پارگی و تخریب برخوردار است و قرارگرفتن طولانی مدت در معرض حرارت، مانع کاهش خواص مکانیکی و حرارتی آن می شود. سیلیکون قالبگیری حرارتی، از انعطاف پذیری مطلوب برخوردار است، به گونه ای که عملیات قالبگیری با سرعت مطلوب و بر روی نمونه های هندسی مختلف، قابل انجام است. عمده تفاوت سیلیکون های حرارتی در مقایسه با سیلیکون های قالبگیری مرسوم، توانایی تحمل دماهای بالاتر و انجام قالبگیری پرسی می باشد. سیلیکون های حرارتی علاوه بر مقاومت در دماهای بالا، در دمای پایین نیز عملکرد بسیار خوبی دارند به طوری که تا دمای نزدیک به 70- درجه سانتیگراد خصوصیات انعطاف پذیری و الاستیسیته خود را دارا است و خواص مکانیکی و حرارتی آن، تغییر چندانی نمی کند. در کنار ویژگی های ذکرشده، مقاومت سیلیکون های حرارتی در برابر شرایط محیطی مختلف از جمله، قرار گرفتن در معرض محیط های خورنده، اشعه یو وی و محیط های فرسایشی مانع آسیب رسیدن به آن می شود.

کستینگ در اصطلاح به معنی ریخته گری بوده و کستینگ ها به رزین هایی که قابلیت ریخته شدن در قالب را دارند گفته می شود از جمله این رزین ها می توان به رزین اپوکسی، رزین پلی یورتان و رزین پلی استر اشاره کرد که با قابلیت ها و کاربردهای گسترده به عنوان رزین کستینگ نیز، مورد استفاده قرار می گیرند. رزین های کستینگ با ژل تایم مناسب و افزایش دمای نرمال به هنگام ترکیب با هارنر، نسبت به سایر رزین ها متمایزند، این ویژگی ها سبب ایجاد یک لایه ضخیم از رزین های با قابلیت کستینگ بدون ایجاد ترک در قطعه می گردد، از جمله ویژگی های رزین های کستینگ، عدم خوداشتعالی این رزین ها هنگام ترکیب با هاردنر در قالبگیری حجیم می باشد. رزین های دسته وینیل استر چنانچه با روش قالبگیری و کستینگ مورد استفاده قرار گیرند با افزایش دما، دچار سوختی می گردند و خواص رزین کاهش می یابد. به همین دلیل رزین های پلی استر به دلیل خصوصیات و عملکرد مطلوب و همچنین صرفه اقتصادی، بیشترین کاربرد در کستینگ را دارا هستند.

دی اکسید تیتان یا تیتانیا، اولین بار در سال 1923 به تولید صنعتی رسید. تیتان از سنگ معدن‌های مختلف از جمله ایلمنیت به دست آمده است. ماده حجیم دی اکسید تیتانیوم از نظر شیمیایی بی اثر است و تحت تاثیر نور آفتاب رنگ خود را حفظ می‌کند. یک پیگمنت در حقیقت یک پودر جامد غیر قابل حل در یک رزین می‌باشد که می‌توان آن را در رزین پخش نمود. پیگمنت دی اکسید تیتانیوم به دلیل قدرت پوشش و قیمت مناسب‌تر نسبت به سایر پیگمنت‌ها، در صنایع رنگ کاربرد گسترده‌ای دارد. تیتان به طور قابل ملاحظه‌ای غیرفعال بوده و در اسیدهای رقیق آلی و معدنی، آب، بازها و حلال‌های آلی نامحلول می‌باشد، ولی در اسیدهای سولفوریک حل می‌گردد.