نوار وکیوم

چاپد شیشه یا همان الیاف خرد شده شیشه، از تبدیل الیاف شیشه به قطعات کوچک تر ایجاد می شود. به منظور افزایش استحکام ماتریس در تمامی جهت ها به طور همگن و یکنواخت، از رویکرد افزودن چاپد شیشه به ماده زمینه استفاده می شود، تا با کمترین افزایش وزن تحمیلی به سیستم، سبب ارتقا استحکام و مقاومت در مواد گردد. با توجه به ایجاد پیوند قوی و میان الیاف چاپد شیشه و رزین های پلیمری، از این الیاف جهت تقویت مواد و پوشش ها و جلوگیری از ایجاد ترک، به طور قابل توجهی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله ویژگی های مسلح کردن بتن و یا مواد پلیمری به وسیله چاپد شیشه، مقاومت در محیط های فعال شیمیایی و جلوگیری از ایجاد ترک ناشی از بارگذاری سیکلی بر روی سیستم است. علاوه بر این الیاف خرد شده شیشه با انتقال بار وارد بر سیستم به بتن، موجب افزایش ظرفیت باربری سازه می گردند. اندازه و میزان چاپد مورد نیاز برای افزودن به بتن، متناسب با استحکام مورد انتظار از بتن است، این در حالی است که افزودن بیش از اندازه چاپد شیشه و یا اختلاط ناقص چاپد شیشه در مخلوط بتن تازه، سبب رخداد پدیده ای به نام کلوخه ای شدن می گردد، کلوخه ای شدن در حقیقت یک جا انباشته شدن الیاف خرده شده شیشه، در کنار یکدیگر می باشد. رخداد این پدیده باعث کاهش خواص بتن نهایی و ایجاد آسیب در سازه می گردد. در صورت اختلاط کامل، استفاده از ماده ای یکنواخت متشکل از چاپد الیاف شیشه و ماده زمینه پلیمری و یا پایه سیمانی، موجب کاهش ترک خوردگی در محصول نهایی و جلوگیری از تغییر شکل مواد در گذر زمان می شود.

سیلیکون حرارتی (HTV (High Temperature Vulcanization، جامد دو جزئی بوده که به منظور ساخت قالب های پرسی حراراتی و دما بالا، مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون حرارتی از مقاومت بسیار بالایی در برابر پارگی و تخریب برخوردار است و قرارگرفتن طولانی مدت در معرض حرارت، مانع کاهش خواص مکانیکی و حرارتی آن می شود. سیلیکون قالبگیری حرارتی، از انعطاف پذیری مطلوب برخوردار است، به گونه ای که عملیات قالبگیری با سرعت مطلوب و بر روی نمونه های هندسی مختلف، قابل انجام است. عمده تفاوت سیلیکون های حرارتی در مقایسه با سیلیکون های قالبگیری مرسوم، توانایی تحمل دماهای بالاتر و انجام قالبگیری پرسی می باشد. سیلیکون های حرارتی علاوه بر مقاومت در دماهای بالا، در دمای پایین نیز عملکرد بسیار خوبی دارند به طوری که تا دمای نزدیک به 70- درجه سانتیگراد خصوصیات انعطاف پذیری و الاستیسیته خود را دارا است و خواص مکانیکی و حرارتی آن، تغییر چندانی نمی کند. در کنار ویژگی های ذکرشده، مقاومت سیلیکون های حرارتی در برابر شرایط محیطی مختلف از جمله، قرار گرفتن در معرض محیط های خورنده، اشعه یو وی و محیط های فرسایشی مانع آسیب رسیدن به آن می شود.

پودر میکروسیلیکا را ریزدانه‌های پوزولانی خاکستری رنگ، محتوی بیش از 90 درصد دی اکسید سیلیسیوم، تشکیل می‌دهد که به پودر میکروسیلیس و یا دوده سیلیسی مشهور است. میکروسیلیکا یک محصول جانبی در فرآیند تولید آلیاژهای فروسیلیس می‌باشد، که بین 5 تا 15 درصد به گروت سیمانی افزوده می‌شود تا علاوه بر کاهش نفوذپذیری بتن، موجب افزایش استحکام و مقاومت فشاری آن گردد. از پودر میکروسیلیکا به منظور آب بندی و افزایش مقاومت سازه های بتنی در مناطق ساحلی، از جمله بنادر و اسکله‌ها که در معرض حمله شدید سولفات‌ها و خوردگی قرار دارند، استفاده می‌گردد. افزودن پودر میکروسیلیکا به بتن سبب واکنش دی اکسید سیلیسیوم موجود در میکروسیلیس با هیدروکسید کلسیم می‌گردد و سیلیکات کلسیم نامحلول تولید می‌شود که موجب متراکم شدن ساختار ملات سیمانی و نفوذ ناپذیرشدن آن در برابر محیط‌های خورنده و شیمیایی و افزایش استحکام و مقاومت کششی و فشاری بتن می‌گردد.